+Hayat+
Hayattan bezginim
Kalbiminden ümitsizim
Duygusuzum
Hiç birşey hissetmiyorum
Tek yaptığım nefes alışverişi
Hayat benim için daima karanlık
Hiç bir yerde ne bir ışık görüyorum nede bir parıltı
Yolumu el yordamı ile bile zor buluyorum
Gökyüzünde bir anda bir ışık çaktı ve yeryüze inmeye başladı
Işık gözlerimi kamaştırmasına rağmen ona doğru koştum
Kalbim dayanıksız kalbim bir anda genç bir kalp gibi atmaya başladı.
Hızlı ve gümbür gümbür
Ayaklarım kilitlenmiş ayaklarım bir anda çitanın ayakları gibi oldu
En önemlisi yok olmuş hisslerim bir anda ortaya çıkmıştı
Işığın yeryüzüne geldiği noktaya doğru koştukça bir duygu yayılmaya başladı
Bu heyecan duygusuydu
İnsandaki en önemli duygulardandı
Işık yeryüzüne doğru hızla indi
Büyük bir patlama olmamıştı
Ama ışık tam önüme düşmüştü
Ne bir patlama olmuş ne de büyük bir gürültü
Bu sefer içinde şaşkınlık duygusu yayılıyordu
Tüm heyecan duygusuyla o ışığa baktı
Göz kamaştırıcıydı
Ama içinden başka bir ışık çıktı
Birden tüm karanlık sokaklar tüm karanlık bulutlar tüm karanlık dünyada aydınlık yayıldı
İlk doğan bir bebek gibi hayata yeniden göz açıyormuş gibiydim
Gözlerimi açtığımda etrafta herkes mutluluk ile etrafta koşuyordu
Bütün ağaçlar çiçeklenmişti.Bütün çimenler eskiden olduğu gibi muhteşem yeşil rengini almıştı
Artık tüm duyguları hissedebiliyordum kalbimde
Kalbimde artık büyük bir çağlayan gibi atıyordu göğsümde
İçimden koşmak sevinç duygusunu tatmak geliyordu
Ama işte karşımda dünyalar güzeli bir kız duruyordu
İşte kalbim bu sefer daha fazla gümbürtüyle çoşmuş gibiydi
Heyecan duygusu vücuduma saldırır gibiydi
Onun kim olduğunu bir an için unutmuş gibiydim
Ama işte dünyaya aydınlığı ve duyguları dağıtan bu dünyalar güzeli kızdı
Ona baktı baktıkça içinde aşk ve sevgi duygularını tekrar hissedebiliyordum
Kalbinin delice çarpışını çok rahat duyuyordum
Ona baktım tam gözlerinin içine
İçime büyük bir sevinç duygusu doldu
Sonra o elini bana uzattı
Bende onun elini tuttum
Soğuk olan bedenim bunca yıl soğukkanlı olarak yaşadığım bedenim
Bir anda sıcaklık ile doldu
Kanın akışını delice akışını hissedebiliyordum
İşte içinde bulunduğum durumda o kıza aşık oldum
Hemde tüm kalbimle
Onu bırakmıyacaktım
Hemde hiç bir zaman
Şimdi ise dünya büyük bir sevinç içinde herkes eğlenmekte herkes sevinmekteydi
Bunun tek sebebi bu tanrıçalar kadar güzel kızdı
Şimdi o kız benim kalbimin tanrıçası ve ben onu sonsuza dek seviceğim
Hayattaki Karşılaşmalar
Hayatım benim hayatım kimseye benzediği asla söylenemez ve bilinmez.Benim hayatım sırlarla doludur.Tabi bu sırlarımı bilen tek kişi var.Meraklandırdığımı biliyorum ama söyleyemem.Yazacağım yazıya gelince sıkıcı olabilir ama okumanızı tavsiye ediyorum.
"Hayat ne garip bir terim değil mi?Ne değişken bir terim.Kimisi için güzel kimisi için kötü kimisi için önemli değil.Eh tabi ben bunlara katılmayacak değilim.Herkesin kendine has bir düşüncesi var.Buna daima saygı duyarım.Neyse fazla söze gerek yok.Hayatı yaşamak işte bu yapması en zor işlerden birisi.Hayatta ne kadar pislik varsa orada yaşamak daha zor olacaktır.Ama insandaki bu yetenek tüm insanlara verilmiş durumda.Neyse ben buradan kendimle ilgili konuma dönmek istiyorum.Benim hayatım tamamen karanlıktı.Mutlu gibi görünsemde hayatta daima mutsuzdum.Hayatta bir çok düşmanım vardı.Sessizlik,yanlızlık,sevimsizlik,içe kapanıklık,karanlık...Bu düşmanlarımla çok fazla savaş verdim ve hepsini kaybettim.Ama hiç bir zaman pes etmedim.Hemde hiç.Onlarla olan savaşlarımda aldığım mağlubiyet beni dahada güçlendirdi.Hayatta galibiyetten önce en önemlisi mağlubiyettir.Çünkü bir mağlubiyet gelecekteki galibiyeti nasıl alıcağını öğretir.Tabi bu galibiyetin ne zaman geleceği hiç bir zaman belli değildir.Bir mağlubiyetin ardında da olabilir on tane mağlubiyetin ardında.Ben hayatım boyunca yaptığım savaşta bir kere bile galibiyet yüzü göremedim.Hemde hiç ben daima kaybettim her savaşımda.Ağır kayıplar verdim ama yılmadım hep tekrardan savaşa girdim ve tekrardan kaybettim.Düşmanım tüm dirençlerimi kırıp bana ulaşmasına rağmen beni bir türlü öldürmüyordu.Acı çektirmeyi planlıyordu.Bunuda yapıyordu.Her savaştan sonra acı çekiyordum.Bunu gerçekten iyi başarıyorlardı.Ama ben pes dedim mi?HAYIR! Hemde hiç bir zaman demedim.Her zaman savaştım hergün vuruştum kimi zaman sessizlikle kimi zaman yanlızlıkla savaştım ama hep kaybettim.İşte buradayım ve hayatımın ilk zaferini aldım hemde bütün düşmanlarıma karşı.Zaferimi kazandım tekrardan saldıran düşman fazla dayanamayıp er meydanında kaçıyordu.İşte hiç pes etmedim ve buradayım kazandım.Kral oldum!Ama bunu ben hiç bir zaman tek başıma yapmadım.Bana yardım eden ve beni destekleyen bir kraliçem bulundu yanımda.O geldiğin andan itibaren yapılan savaşlarda onların yok olduğunu gördüm.
Ama belli mi olur o kraliçe gün gelir gider ve ben bir kez daha mağlubiyet altında olurum.Ama bu mağlubiyetin en büyüğü ise onun gitmesi olacaktır.Hayat işte belki durumun daha kötüleşir.Hayatın elinde tuttuğu adelet kılıcı şuanda benim üstümde belki ama düşmanlarımın üstüne gitmeyeceği ne mağlum değil mi?"
Yaşam Ve Ölüm Arasındaki Fark Edilmeyenler
Şimdi bide bu mu diyeceksiniz ama bugün bana birşeyler oldu.Hep birşeyler yazmak geliyor içimden neyse başlıyorum.Hazırlanın...
"Yaşam ne kadar güzel bir terim.Demesi ve söylenmesi kolay.'Yaşam'.Ama yapmasıda bir o kadar da zor.Yaşamak o kadar kolay değildir.Hemde hiç bir zaman.Yaşınız kaç diye sorulduğunda siz yaşınızı söylüyorsunuz.Mesela '8 yaşındayım' diyorsunuz.Ama kimse size 'Bravo bunca zaman hayatta kalmışsın'diye bir söz söylemiyor.Yaşamak bu kadar önemliyken ölüm niçin bu kadar gereksiz kalıyor hayatımızda.Birisi öldüğü zaman niçin arkasından günlerce ağlıyoruz.O iyi biriyse onun gittiği yeri çok iyi biliyoruz ama buna rağmen ağlıyoruz.Bunun sebebi o kişiyi bir daha görememek psikolajisidir.Ama bilmezlerki eninde sonunla bulaşacaklar.Ah kötü birisi için zaten yas tutulmaz kötüdür çünkü.
Peki canlı bedende yaşıyıp ölü olanlar için niçin ağlamıyorsunuz.Onlarda ne kötü ayrımı vardır ne iyi.Onlar aşkları için yanan ve her türlü şeyi göze almışlardır.Yani tek seçenek Aşk!Ama tabi bu kadar kolay bir şey değil aşk.Aşk birini ölesine sevmektir.Öyle yakışıklıymış benden hoşlanıyormuş değildir.Aşk sevgilinle konuştuğun an tüm sıkıntılarını almasıdır.Bu insanlar için ağlanması nereden gerekli diye düşünen sevgili arkadaşlarım.Bu insanlar gerçek aşkı yaşadıklarını sanan kişilerle dolu.Ama bunu anlayamamakta ve pat aşk bittiğinde diğer tarafın düştüğü durum Cehennemden bile daha beterdir.Onlar öyle bir aşamaya gelirki mutlu olamadıkları için kendileri intihar denilen öldürme seçeneğine başvurur.Bunun nedeni bir insanın ölüm nedeni sadece üç kelime yüzünden.A-Ş-K!Onlar bunu yaşamadıkları için ölüyor bazıları ise yaşayan birer ölü.Bu nasıl diye merak edenler çok basit bir cevabım var.Yaşayan ölü aşkına sahip olamayan ama onu bir o kadarda seven bir insandır.İşte bu gerçek aşktır.Aşk bir savaş nedenidir.İnsan aşkını kaybederse yada olduğunu zannederse yanlızlık,sessizlik,içine kapanıklılık,karanlık... gibi duygularla muharebesi başlayacak demektir.Çoğu kişi bu savaşı kaybeder ve pes eder.Bunlar işte yaşayan ölüleri oluşturan üçgenin başında yer alır.Ama bu savaşı kazananlar yada ilk galibiyetlerini almış kişiler ise Aşkın güzel duygularla kaplı yolunda yürür.Bunlarda o üçgenin alt kısmında bulunur.Geriye bir tek orta kısım kaldı.Tabi bunların durumu diğerlerine göre daha vasat.Onlar kararsızlık çemberi içinde yanan birer odun gibidir.Eğer sağlam duramaz ise o odunlar kül olup gidecektir.
İşte Aşk bu bence.Ölülere ağlıyacağımıza aşkına kavuşamayan kişiler için ağlıyalım.Onlar bu dünyada başka bir alemde yaşıyorlar.Yaşayan Ölüler aleminde.Dünyada öyle çaresizce dolaşıyorlar.Tek suçları ise Aşık Olmak!
Yoruldum
Yoruldum
Nefes almaktan yoruldum
Yaşamaktan yoruldum
Savaşmaktan yoruldum
Kaybetmekten yoruldum
Ellerim savaşta kılıç ve kalkan tutmaktan yoruldu
Ayaklarım o savaşta ölüme koşmaktan yoruldu
Gözlerim her tehlikeyi gözlemekten yoruldu
Kalbim!Kalbim senin için atmaktan yoruldu
Hayatla savaşmaktan yoruldum
Onun karanlık ordularanına karşı savaşmaktan yoruldum
Onlara direnmekten yoruldum
Acı çekmekten yoruldum
Hayatı masumca yaşamak istemekten yoruldum!
Yazdığım bir kaç acemi şey işte katlanın artık xD
